Πάνε τώρα δέκα βράδια
δίχως τα δικά σου χάδια.
Ό,τι είχες και δεν είχες
δίχως λόγο τα `χεις πάρει
κι άφησες για συντροφιά μου
το μικρό σου μαξιλάρι.

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου
ομορφοπαλίκαρό μου,
ομορφοπαλίκαρό μου
γύρνα πάλι στο πλευρό μου.

Δίχως λόγο μου `χεις φύγει
και ο πόνος μου με πνίγει.
Γύρνα πίσω συντροφιά μου
έλα κάνε μου την χάρη,
είναι κρίμα να αγγαλιάζω
το μικρό σου μαξιλάρι.

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου
ομορφοπαλίκαρό μου,
ομορφοπαλίκαρό μου
γύρνα πάλι στο πλευρό μου.

Και έχω μείνει αμανάτι
πάνω στο διπλό κρεβάτι.
Πες μου πώς θα την περάσω
δίχως την δική σου αγκάλη,
μέχρι πότε θα αγκαλιάζω
το μικρό σου μαξιλάρι.

Γύρνα πάλι στο πλευρό μου
ομορφοπαλίκαρό μου,
ομορφοπαλίκαρό μου
γύρνα πάλι στο πλευρό μου.