Την ολόχρυση την βέρα
αχ, που μου χάρισες μια μέρα
την βέρα σου στο χέρι μου
αγάπη μου μεγάλη
κι αν έφυγες θα τη φορώ
ως την ζωή την άλλη.

Αχ έφυγες χαρά μου
και δε γυρίζεις πια
και τις φωτογραφίες σου
έχω για συντροφιά.

Πες μου πώς να κλείσω μάτι
αχ, πάνω στο ορφανό κρεβάτι
με παίρνουν τα χαράματα
και βαριαναστενάζω
και τα δικά σου γράμματα
αγάπη μου διαβάζω.

Αχ έφυγες χαρά μου
και δε γυρίζεις πια
και τις φωτογραφίες σου
έχω για συντροφιά.

Κι αν στο σπίτι μας θελήσεις
αχ, κάποια μέρα να γυρίσεις
με τις φωτογραφίες θα το βρεις στολισμένο
και τ’ όνομά σου θα το δεις
στην βέρα μου γραμμένο,
αχ, αχ, μες στην καρδιά γραμμένο.

Αχ έφυγες χαρά μου
και δε γυρίζεις πια
και τις φωτογραφίες σου
έχω για συντροφιά.