Γιατί να ζω σαν το κρασί που δε σε πιάνει,
γιατί να ζω αφού εσύ με προσπερνάς,
φόρεσα στην καρδιά ερείπιο λιμάνι
να δεις πόσες φουρτούνες με κερνάς,
φόρεσα στην καρδιά ερείπιο λιμάνι
να δεις πόσες φουρτούνες με κερνάς.

Δεν μπορώ να ξεχνώ, δεν μπορώ να θυμάμαι,
δεν μπορώ να ζω σ’ αυτή την ερημιά,
νύχτες θηλιές, μόν’ αυτές μ’ αγαπάνε,
νύχτες θηλιές, σαν κατάρα γυρνώ.

Από τη γη ως το Θεό σε αγαπάω
κι από τη γη στον ουρανό δε μου μιλάς,
όνειρα της φωτιάς πληρώνω και χρωστάω κεριά
σ’ όλες τις φλόγες της καρδιάς,
όνειρα της φωτιάς πληρώνω και χρωστάω κεριά
σ’ όλες τις φλόγες της καρδιάς.

Δεν μπορώ να ξεχνώ, δεν μπορώ να θυμάμαι,
δεν μπορώ να ζω σ’ αυτή την ερημιά,
νύχτες θηλιές, μόν’ αυτές μ’ αγαπάνε,
νύχτες θηλιές, σαν κατάρα γυρνώ.