Είναι αλήθεια, μεγάλη αλήθεια,
ο άνθρωπός μου, όπως πρέπει δε μου φέρεται,
με βασανίζει, με πικραίνει και το ξέρετε,
είναι αλήθεια, μα οι όμορφες αγάπες,
ζούνε μέσ’ στα παραμύθια.

Και δυστυχώς ή ευτυχώς, τον αγαπώ,
πιο πάνω κι απ’ τ’ ανθρώπινα τα όρια,
και δυστυχώς ή ευτυχώς, τον συγχωρώ,
να τον χωρίσω δεν έχω περιθώρια.

Είναι αλήθεια, μεγάλη αλήθεια,
δεν εκτιμάει την καρδιά και την θυσία μου
και λέω να φύγω σαν με πιάνει απελπισία μου,
είναι αλήθεια, μα οι όμορφες αγάπες,
ζούνε μέσ’ στα παραμύθια.

Και δυστυχώς ή ευτυχώς, τον αγαπώ,
πιο πάνω κι απ’ τ’ ανθρώπινα τα όρια,
και δυστυχώς ή ευτυχώς, τον συγχωρώ,
να τον χωρίσω δεν έχω περιθώρια.