Τώρα που δεν μ’ αγαπάς, πού να πάω,
σαν τον κλέφτη, μέσ’ στη νύχτα, τριγυρνάω
και ο χρόνος, δυστυχώς, αχ, δεν ήτανε γιατρός
κι από πρώτα, πιο πολύ σε αγαπάω.

Έχουν κλείσει οι πληγές
κι έχουν μείνει τα σημάδια
και δεν βρήκα πουθενά,
όπως τα δικά σου χάδια.

Τώρα που δεν μ’ αγαπάς, πού να πάω,
μέσ’ στους έρημους τους δρόμους σε ζητάω
κι ο σκληρός ο χωρισμός, είν’ αγιάτρευτος καημός
στη φωτιά του έχω πέσει και πονάω.

Έχουν κλείσει οι πληγές
κι έχουν μείνει τα σημάδια
και δεν βρήκα πουθενά,
όπως τα δικά σου χάδια.

Τώρα που δεν μ’ αγαπάς, πού να πάω...