Πώς σε πίστεψα, δεν ξέρω πώς
κι έγινες ο άλλος μου εαυτός,
πώς αφέθηκα στα χέρια σου, δεν ξέρω,
ξέρω μόνο πως πονάω κι υποφέρω.

Τώρα είν’ αργά εγώ να κάνω πίσω,
τώρα είν’ αργά,
από την αρχή, δεν έπρεπε ν’ αφήσω
να μου πάρεις την καρδιά,
τώρα είν’ αργά εγώ να κάνω πίσω,
τώρα είν’ αργά.

Πώς σε πίστεψα, δεν ξέρω πώς
κι έγινες ο άλλος μου εαυτός,
μόνο πόνο και φαρμάκι μου `χεις δώσει,
το μαρτύριο αυτό δε θα τελειώσει.

Τώρα είν’ αργά εγώ να κάνω πίσω,
τώρα είν’ αργά,
από την αρχή, δεν έπρεπε ν’ αφήσω
να μου πάρεις την καρδιά,
τώρα είν’ αργά εγώ να κάνω πίσω,
τώρα είν’ αργά.