Εδώ που απλώνεται η θάλασσα, και σμίγει
με τον απέραντο γαλάζιο ουρανό,
η μέρα άρχιζε προτού η νύχτα φύγει
και ετελείωνε με τον Εσπερινό.

Εδώ που φτάνει μια ελιά κι ένα αμπέλι,
να ιστορήσουν μια πανάρχαια διαδρομή,
απ’ την ανέχεια η μάνα έβγαζε μέλι
και ο πατέρας απ’ την πέτρα το ζουμί.

Με δυο πατρίδες η ζωή μου συνεχίζει,
με δυο ρολόγια ταξιδεύω στον καιρό,
όμως στις ρίζες η καρδιά όλο γυρίζει,
και τις ποτίζει με αθάνατο νερό.

Εδώ διδάχτηκα της φύσης τη σοφία
με πέντε γράμματα και ένα φυλακτό
έχω ακόμα μια παλιά φωτογραφία
παιδί ξυπόλητο που έπαιζε κρυφτό.

Εδώ ονειρεύτηκα αντίκρυ το Αιγαίο,
με μια επίμονη στα στήθη μου φωτιά
σαν το πουλί να βγω ψηλά στο Πεληναίο
να συναντήσω τη θεά την ξενιτιά.