Πες, ό,τι νιώθεις πες·
τα'χει η λογική
όλα σε κλουβί
σαν παγιδευμένα.

Δες, τόλμησε και δες,
πως το "σ’ αγαπώ"
κλαίει σα μωρό
και ζητάει εσένα.

Μάτια μου εσύ,
μου `λειψες πολύ,
μα το συναίσθημα πάλι ηττήθηκε.
Φταίει η στιγμή,
έτσι μου'χες πει,
μα η καρδιά σου απλά με φοβήθηκε.

Πες μου τα λόγια που καίνε,
που λένε όσοι φταίνε,
και κάψε οτι βρεις·
τα δυνατά σου τα όπλα
δοκίμασ’ τα όλα με λόγο ή χωρίς.
Πες μου τα λόγια που καίνε,
που λένε όσοι φταίνε,
με κούφιο θυμό·
κάνε τον πόνο μεγάλο,
να μην έχει κι άλλο,
να μη σ’ αγαπώ.

Πες, ό,τι νιώθεις πες·
τείχη εγωισμού
ύψωσες παντού
κι όλο πέφτω πάνω.

Δες, τόλμησε και δες,
σαν πουλί πετώ
σ’ άδικο ουρανό
κι όλο δε σε φτάνω.