Έρωτας ανάβει τα βεγγαλικά
Μέρα μεσημέρι έγινε το βράδυ
Μοιάζουν οι καρδιές μας περιπολικά
Κι ένα μπλε φεγγάρι σμίγει τα πελάγη.

Κι όπως ανεβαίνω με τη σκάλα τ’ ουρανού
Και κοιτάζω κάτω - είσαι εσύ αλλού
Βλέπω τη μορφή σου με το φως του αυγερινού
Που με πάει ως τα πέρατα του νου.

Μια φωτοβολίδα ρίχνω στο κενό
ψάχνω της αγάπης το παλιό σημάδι.
Πως να ζωγραφίσω άλλον ουρανό
αν δεν μ’ ακουμπάει το δικό σου χάδι.

Κι όπως ανεβαίνω με τη σκάλα τ’ ουρανού
Και κοιτάζω κάτω - είσαι εσύ αλλού
Βλέπω τη μορφή σου με το φως του αυγερινού
Που με πάει ως τα πέρατα του νου.