Δεν είδα δέντρα να πονούν, δεν είδα στάχια
ούτε ποτάμια να γυρνούν στα ίδια βράχια
δρόμο δεν είδα να ξεχνά σαν τους ανθρώπους
δεν είδα λίμνες να γερνά το πρόσωπό τους.

Δεν είδα τόση ερημιά όση στα πλήθη
πόσο με τρόμαξε η σκιά που ρίχνει η λήθη
της λησμονιάς είμαι το θύμα και ο θύτης
πόσο ξεχνάει Θεέ μου ετούτος ο πλανήτης.

Δεν είδα δάση και βουνά, δεν είδα αλάνα
δεν είδα τόπο να πονά όσο μια μάνα
δεν είδα θάλασσα ποτέ της να λυπάται
ούτε στεριά, να νοσταλγεί και να θυμάται.