Τόσο πολύ σ’ αγάπησα γυναίκα πελαγίσια
Που γέμισε το στήθος μου θαλασσινά πουλιά
Σε πανηγύρια και γιορτές, σε γάμους , σε βαφτίσια
Σ'είδα να σέρνεις το χορό με δελφινιού καρδιά.

Μα η φωτιά που σπίθισε μέσα στα σωθικά μου
Καψάλισε στα χέρια μου τα ακροδάχτυλα
Και να σε κλείσω δεν μπορώ μέσα στην αγκαλιά μου
Κι αχνίζω σαν την άσφαλτο τ’ απομεσήμερα.

Μα κάποια νύχτα που θα ρθει στα χείλη μου η δροσιά σου
Θα γονατίσει ο ουρανός στην ακροθαλασσιά
Και θα χυθούν τ’ αστέρια μου μέσα στην θάλασσα σου
Να κολυμπήσουν στα νερά του πρώτου έρωτα.