Πουλάκι ολο που πετάς και σε κλαρί δε στέκεις
Του κόσμου θες τις ομορφιές μα αντοχή δεν έχεις.

Σε πλάνεψαν τα χρώματα της νιότης το τραγούδι
Μα η μοναξιά σου χάρισε αντίβαρο λουλούδι.

Οσο πετάς και αψηφας της μοναξιάς το αγκάθι
Θα `ρθει καιρός να περπατάς με γρατζουνιές στην ράχη.

Τότε πουλάκι τα φτερά θα ανοίγουνε με πόνο
Το γκρίζο θα ναι του γκρεμού το χρώμα σου το μόνο.