Ζω

Στο είπα ζω
σε οριζόντια πτώση ζω
μες τον καιρό
πηδάω απ’ το τραίνο που με φέρνει
πάντα εδώ
κι ελευθερώνω κι επισπεύδω
την αγωνία να ξεφεύγω
μια αισιόδοξη απαίτηση
μπορώ

Ζω

Στο είπα ζω
αυτό που πλέον με ταράζει ακολουθώ
αυτό που γνώση μες τη σάρκα μου χαράζει
στους κόσμους που με δελεάζει προχωρώ
βρίσκω τον τόνο της φωνής μου
και μες τα δάση της φυγής μου
τις ανεπαίσθητες δονήσεις κυνηγώ

Μην προσπαθείς να μ’ εξηγήσεις
αποστάσεις να αισθανθείς
σ’ ένα τοπίο που δεν άντεξες να μπεις
τώρα διαλέγω να βαδίσω
στο νήμα και να καταλύσω
τις αντιφάσεις μιας απόλυτης ροπής
στο είπα ζω