Σαν το πουλί που το `χει πάρει η μπόρα
και το `χει σπάσει στα δυο φτερά,
έτσι κι εγώ γυρίζω μόνη τώρα
γιατί μου πήρες της αγάπης την χαρά.

Αχ, πες μου πού πας, πες μου πού πας
γιατί καθόλου τη φτωχή δεν μ’ αγαπάς
γιατί λιγάκι και για μένα δεν πονάς
και για μένα δεν πονάς.

Στάζει η καρδιά σταλιά σταλιά το αίμα
τρέχει το δάκρυ σαν την βροχή
και η ζωή για μένα είναι ψέμα
αφού μ’ αφήνεις μες στον κόσμο μοναχή.

Αχ, πες μου πού πας, πες μου πού πας
γιατί καθόλου τη φτωχή δεν μ’ αγαπάς
γιατί λιγάκι και για μένα δεν πονάς
και για μένα δεν πονάς.

Μες στη νυχτιά γυρνώ σαν νυχτερίδα
και σε γυρεύω σαν την τρελή,
σ’ αναζητώ να νιώσω λίγη ελπίδα
μα συ σε άλλες δίνεις τώρα το φιλί.

Αχ, πες μου πού πας, πες μου πού πας
γιατί καθόλου τη φτωχή δεν μ’ αγαπάς
γιατί λιγάκι και για μένα δεν πονάς
και για μένα δεν πονάς.