Χαθήκανε οι άνθρωποι
και μείναν τ’ ανθρωπάκια
που γίνονται να τους πατούν
οι αφέντες τους χαλάκια.

Χωρίς ψυχή και λεβεντιά
νιώθουνε φουκαράδες
και δος του φουλ του τεμενά
στους δήθεν αφεντάδες.

Πουλιούνται τα αισθήματα
πεθαίνουν οι αξίες
και μοναχά για τον παρά
γίνονται πια θυσίες.

Κι όλοι αυτοί π’ ανέβηκαν
με χίλιες δυο κομπίνες
αν τους προσέξεις μοιάζουνε
με ψεύτικες βιτρίνες.

Σαν παιχνιδάκια κουρδιστά
μας βλέπω σε λιγάκι
που θα μας έχουν μερικοί
να κάνουνε κεφάκι.