Ήρθα νύχτα απ΄τη Σμύρνη
τον καιρό της πυρκαγιάς
κι έμαθα να παίζω τάβλι
στην ταβέρνα μιας γριάς:
Της κυρίας Ανδρομέδας.

Έτσι σκούπισα το αίμα
και το τάβλι ευλογώ
που με γύμνασε να σβήσω
το παλιό μου το ΕΓΩ.

Τώρα ερείπια, πατρίδες
και τα χρόνια της φωτιάς
μπήκαν όλα ξεχασμένα
στο ντουλάπι της γριάς.

Πέρασαν πεντέξι χρόνια
κι ως λεβέντης της ζαριάς
πήγα εκδρομή στη Σμύρνη
με την κόρη της γριάς:
Της κυρίας Ανδρομέδας.