Είπα να βγω να περπατήσω να σκεφτώ
Βραδάκι είναι κι έχει απόψε και φεγγάρι
Αν μείνω μέσα πάλι θα σ’ ονειρευτώ
Δίπλα στο άδειο το δικό σου μαξιλάρι

Και θα τα πιω, και θα τα πιω, και θα τα πιω
Και θα γυρίσω πάλι σπίτι μεθυσμένος
Και με τα ρούχα μου ξανά θα κοιμηθώ
Και θα ξυπνήσω μοναχός και πικραμένος

Ν’ αποφασίσω είναι τώρα πια καιρός
Τα περιθώρια στενεύουνε μαζί σου
Αυτό το έργο δεν το βλέπει ούτε ο Θεός
Έμεινα εγώ να είμαι ο μόνος θεατής σου

Και θα τα πιω, και θα τα πιω, και θα τα πιω
Και θα γυρίσω πάλι σπίτι μεθυσμένος
Και με τα ρούχα μου ξανά θα κοιμηθώ
Και θα ξυπνήσω μοναχός και πικραμένος