Τα βράδια που γυαλίζουνε
τ’ αστέρια τις αρβύλες
και σαν φαντάροι βγαίνουνε
απ’ τ’ ουρανού τις πύλες.

Τα βράδια που φαντάσματα
κι αγγέλοι φτερουγίζουν
του έρωτα χαλάσματα
με βλέπουν και δακρύζουν.

Αχ και να `μουνα φεγγάρι
κάθε βράδυ να περνώ
μέσα στα δικά σου μάτια
στο δικό σου ουρανό.

Τα βράδια που σφυρίζουνε
στους δρόμους οι αλήτες
και γλυκοχάραμα γυρνούν
το κόσμου ερημίτες.

Τα βράδια που τα δάκρυα
γκρεμίζουν σταλακτίτη
αυγερινό σε γύρεψα
σε βρήκα αποσπερίτη.

Αχ και να `μουνα φεγγάρι
κάθε βράδυ να περνώ
μέσα στα δικά σου μάτια
στο δικό σου ουρανό.