Το κορμί σ’ τ `αγγελικόν, εν σωμάτι ανάψει ημόν
για τε σε βρουλύουμαι, καίουμαι και λύουμαι.

Η καρδία μ’ κρούει α σπαν, έλα έμορφο σουμάβ
έλα σα σιλώπα σ’ έχς γιατρικό για τη σεβντά.

Έλα πόδε δίζω σεν και τη σημαδίγω σεν
που επέμνες θέλω σεν, έλα να λελέβω σεν.

Σα μα το πα σον Θεον, εζωγράφσεν ούρανον,
πίστεψον τον λεω σεν, είσαι η ζωή τεμόν.

Με το χρώμα της φωτιάς, με τους χτύπους της καρδιάς,
περιμένω για να `ρθεις ουρανός μου να ντυθείς.

Με του φεγγαριού το φως είναι τρέλα ο πυρετός,
ένοχο μου μυστικό, πάθος μου και γιατρικό.

Μες της νύχτας τη σιωπή έλα σαν την αστραπή
στη δική μου αγκαλιά κρίνο μου και πασχαλιά.