Σκυφτός γυρίζει στα σοκάκια
Το φονικό δεν ξέρει που να πει
Τις νύχτες γίνεται κομμάτια
Τις μέρες πέφτει σε σιωπή.

Γυρνά ο Μενούσης στις ταβέρνες
Βλέπει παντού αναίμακτα φιλιά
Σβησμένες τις παλιές λατέρνες
Χαμένα τ’ αντρίκεια καπηλειά.

Ίσκιος γυρνάει, που ν’ αφήσει
Τον πόνο και να βρει παρηγοριά
Πόσες συγνώμες να ζητήσει
Για μια μετανιωμένη μαχαιριά.

Γυρνά ο Μενούσης στις ταβέρνες
Βλέπει παντού αναίμακτα φιλιά
Σβησμένες τις παλιές λατέρνες
Χαμένα τ’ αντρίκεια καπηλειά.

Στο χάροντα στήνει καρτέρι
Να πιουν μαζί του θάνατου κρασί
Στο τελευταίο του νυχτέρι
Για τη χαμένη του ζωή .