Θυμάμαι θυμάμαι
δεν είχαμε να φάμε
και νηστικοί κοιμόμαστε
κι όλο ονειρευόμαστε.

Όσα ονειρευτήκαμε
τα `χουμε αποκτήσει
δεν ήταν όμως τυχερό
η αγάπη μας να ζήσει.

Θυμάμαι θυμάμαι
δεν είχαμε να φάμε
και νηστικοί κοιμόμαστε
μα πόσο αγαπιόμαστε.

Λυπάμαι, λυπάμαι
και κλαίω σαν θυμάμαι
το φτωχικό σπιτάκι μας
και την παλιά αγάπη μας.

Τα πλούτη μας χωρίσανε
και γίναμε σαν ξένοι
καλύτερα να είμαστε
φτωχοί κι αγαπημένοι.