Νομίζεις αν σε χάσω
πως δε θα σε ξεχάσω
ότι θα ζητιανεύω
το βλέμμα σου ξανά.

Νομίζεις πως θα πίνω
και ρέμπελος θα γίνω
να τρέχω στις ταβέρνες
να βρω παρηγοριά.

Θα συνηθίσω και χωρίς εσένα
θα συνηθίσω, θα συνηθίσω.
Θα γίνεις παρελθόν κι εσύ για μένα
κι απ’ την καρδιά μου θα σε σβήσω.

Μπορεί τα πρώτα βράδια
να `ναι η ζωή μου άδεια
κι η ζήλεια να με πνίγει
να κλαίω σαν παιδί.

Να λέω που γυρίζεις
σε ποιον φιλιά χαρίζεις
μα ο χρόνος θα μου κλείσει
στο τέλος την πληγή.

Θα συνηθίσω και χωρίς εσένα
θα συνηθίσω, θα συνηθίσω.
Θα γίνεις παρελθόν κι εσύ για μένα
κι απ’ την καρδιά μου θα σε σβήσω.