Τα μάτια μου παράπονο τα χείλη σου κερνάνε
τα λόγια σου τα ψεύτικα αγκάθια που τρυπάνε.

Μα εγώ μακριά σου ξεψυχώ αστέρι δίχως ουρανό
πεθαίνω.
Σταγόνα στον ωκεανό μακριά σου δεν μπορώ να ζω
και λέω.

Σε ποιο θεό να γονατίσω
να του ζητήσω να `ρθεις ξανά
και τώρα πια τι ν’ αγαπήσω
μ’ άφησες μόνο στην ερημιά.

Το βλέμμα σου το αδιάφορο λεπίδα που με κόβει
το αντίο σου το άπονο το όνειρο σκοτώνει.

Μα εγώ μακριά σου ξεψυχώ αστέρι δίχως ουρανό
πεθαίνω.
Σταγόνα στον ωκεανό μακριά σου δεν μπορώ να ζω
και λέω.

Σε ποιο θεό να γονατίσω
να του ζητήσω να `ρθεις ξανά
και τώρα πια τι ν’ αγαπήσω
μ’ άφησες μόνο στην ερημιά.