Έφυγες πρωτού να σε γνωρίσω
κι έγιναν τα δάκρυα βροχή,
τώρα, στην καρδιά μου, η φυγή σου,
πόνος που τρυπάει την ψυχή.

Όσα όνειρα κι αν είχα στη ζωή, τα γκρέμισες,
έφυγες και μόνο πίκρα την ψυχή μου γέμισες.

Έφυγες πρωτού να συνηθίσω,
πριν ακόμα μάθω ν’ αγαπώ,
τώρα δε θυμάμααι τη μορφή σου,
μέσ’ στη μοναξιά μου ξαναζώ.

Όσα όνειρα κι αν είχα στη ζωή, τα γκρέμισες,
έφυγες και μόνο πίκρα την ψυχή μου γέμισες.