Λέω χρησμούς με πόνους και λόγια μυστικά
κλαίω γεμάτη εγκαύματα ερωτικά.
Κι αν με προδίδουνε οι αισθήσεις μου οι πιστές
τα σφάλματά μου εγώ δεν έκρυψα ποτές.

Ξαναγυρίζω στις θάλασσες των στεναγμών,
με μαγνητίζουν τα μαύρα ίχνη των πληγών.
Με ηδονές παλίμψηστες θέλω να μεθώ,
τις αμαρτίες με δίχως λύτρωση ποθώ.

"Αναστενάζω, καίγοντας όλα της γης τα κάλλη
κλαίω και με τα δάκρυα ξαναφυτρώνουν πάλι"

Σε όνειρα εφιάλτες νομίζω θα πνιγώ
δε βρίσκω δρόμο απ’ το λαβύρινθο να βγω.
Σημαδεμένη απ’ τις δικές μου εκδορές
κι απ’ τις αρχαίες τις γυναικείες συμφορές.