Στης Βαβυλώνας τις φωνές
μες του πύργου τις στροφές
ψιθυρίζαμε «σ ’ αγαπώ…» .

Κουράστηκες να μιλάς
σε άλλη γλώσσα απ’ τη δική σου
για όσα θα ΄θελες
για όσα ένιωθες.

Δεν αλλάζει τίποτα απλά
αυτή την ώρα που ξυπνά
τις βασικές μας διαφορές
τις μυστικές μας διαδρομές.
Τα δίχτυα ρίξε στην ψυχή
να πιάσεις ό,τι δεν έχει χαθεί
και να πεις όσα δεν μπορεί να πει
η διάφανη σου η σιωπή.

Σε πίστεψα
με πίστεψες
όσο τίποτα στον κόσμο
και οι μέρες μας μεγάλωναν.

Αλλού εγώ
αλλού εσύ
μα οι δρόμοι που περπατήσαμε
είναι ακόμη εκεί που τους αφήσαμε.

Δεν αλλάζει τίποτα απλά
αυτή την ώρα που ξυπνά
τις βασικές μας διαφορές
τις μυστικές μας διαδρομές.
Τα δίχτυα ρίξε στην ψυχή
να πιάσεις ό,τι δεν έχει χαθεί
και να πεις όσα δεν μπορεί να πει
η διάφανη σου η σιωπή.