Γράφει στο διάβα της η Ιστορία χρόνου περάσματα,
δεν ενδιαφέρεται για τα ονόματα και τα χαλάσματα,
λαοί υψώνονται, ξαναγεννώνται με περηφάνια,
και οι προδότες καταρρακώνονται μες στην ορφάνια.

Αγέρας φύσηξε απ’ τα πνευμόνια μας να βγει η ανάσα μας,
δε θα τελειώσουμε γι’ άλλου απάνθρωπου τη ματαιότητα,
καρεκλοκένταυροι που σμαλτωθήκανε απ’ τον ιδρώτα μας,
αυτό που θέλουμε είναι μια ύπαρξη, μι’ ανατολή και μια ταυτότητα.

Χρόνια που πέρασαν σ’ αυτή τη Γη τη θεοπρόβλητη,
κάποιοι αιώνες που μ’ αίμα γράφτηκαν χρυσά τα γράμματα,
αλήθειας δράκοντας είναι’ η απόγνωση, φόβοι απόλυτοι,
που σαν παιδιά όταν τρομάζουν βάζουν τα κλάματα.

Μικρή ζωή σα δευτερόλεπτο μικρό του σύμπαντος,
πως να τη ζήσουμε δίχως παρέμβαση και δίχως κρίματα,
μείναμε άλαλοι να την κοιτάμε σα στήλη άλατος,
αγορασμένη σα να `ναι πόρνη για λίγα χρήματα.