Μια μονότονη βροχή
που όσο πάει και δυναμώνει.
Μια στενάχωρη εποχή
και η καταχνιά ζυγώνει.
Μεσ'τα κυκλάκια του καπνού
ραδιόφωνο χαμηλωμένο
στη μοναξιά του δειλινού
τραγούδι αργό και βραχνιασμένο.

Γυρνά ο χρόνος μου σ'αυτόν
που είχε πει πως θα με νοιάζεται
σ'ένα στρατόπεδο παλιό
που τώρα γράφει ενοικιάζεται.

Μια μ’ εγκαταλείπουν οι αισθήσεις μου
τρέχουνε και χάνονται με σηκωμένα πέτα
και πίσω με γυρνούν οι παραισθήσεις μου
στο σιωπητήριο που βάραγε η τρομπέτα.

Μια στενάχωρη εποχή σ'ένα σταθμό
έμεινα πίσω μ'ένα λυγμό κι'ένα φιλί.
Κράτα μου είπε..θα γυρίσω.