Εκείνοι που πέθαναν το Σάββατο
κι εκείνοι που θα πεθάνουν το Σάββατο
με τις βαλίτσες στα χέρια
στα λιμάνια
στους σταθμούς
με ιστορίες που ούτε άρχισαν
με ιστορίες που ούτε τέλειωσαν
μετά το γραφείο
κάτι μικροϋποσχέσεις για ταξίδια
στο πέλαγος των παθών
στη φιλολογία των αποχωρητηρίων
στη φιλοσοφία των οικοδομών
φεύγοντας του είπε
η αγάπη είναι σαν τα μικρά πουλιά
που το φθινόπωρο φεύγουν
για άλλες χώρες ζεστές
πάνω σε καράβια
με τους ναύτες στο κατάστρωμα
εκείνοι που γεννήθηκαν το Σάββατο
κι εκείνοι που θα γεννηθούν το Σάββατο
η μάνα σου που καθαρίζει το σπίτι
κι εσύ που κινείσαι σε μικροϋποσχέσεις
σε συμφωνίες για παράταση
των ημερών στο πέλαγος των παθών
των ημερών με κρασί και λουλούδια
πάνω σ´ ένα καράβι που βουλιάζει αργά
με τη σημαία να κυματίζει στο πιο ψηλό σημείο
και τους ναύτες που φωνάζουν
στους επιβάτες και σ’ εσένα
“ψυχραιμία”
οι μέρες τελειώνουν
αργά το απόγευμα
με ήχους
με σιωπές
αγνώστων λοιπών στοιχείων
προσώπων που μαχαιρώθηκαν
για ένα τσιγάρο στην παράγκα.