Ποιον χρόνια κυνηγάει,
για ποιον αιώνες αρκετούς
τη γη όλη γυρνάει
ποιος τον εξαγρίωσε
κι όλα τα καταστρέφει
κι όταν κοιμάται τις βραδιές
στα όνειρα τι βλέπει
και μου `πε ιστορία τρελή
μια βροχή αγαπούσε…
όμως δεν ήτανε πιστή
κι όλο ξενοκοιτούσε …
ποιος χορεύει στον άνεμο
ποιος αντέχει στον πόνο
ποιος πιστεύει στον έρωτα
ποιος ελπίζει στο χρόνο
μια μέρα τον παράτησε
μάτωσε την καρδιά του
με άλλον τον απάτησε
ήλιος το όνομά του
του ´πε πως ήταν λαμπερός
ο πιο καυτός μνηστήρας
τρελάθηκε τότε αυτός
τι ειρωνεία της μοίρας
πέρασε θάλασσες, βουνά
ηπείρους και ποτάμια
ξερίζωνε ό,τι έβρισκε
και έσπαγε τα τζάμια
ποιος χορεύει στον άνεμο
ποιος αντέχει στον πόνο
ποιος πιστεύει στον έρωτα
ποιος ελπίζει στο χρόνο
είπε αν έμενε εκεί
θα είχε γίνει φόνος
μέσα του φυλακίστηκαν
μίσος, ντροπή και φθόνος
ποτέ του δεν κοιμήθηκε
και όνειρα δε βλέπει
ως τη συντέλεια των
καιρών
πάντα θα καταστρέφει
ποιος χορεύει στον άνεμο
ποιος αντέχει στον πόνο
ποιος πιστεύει στον έρωτα
ποιος ελπίζει στο χρόνο
όσος κι αν πέρασε καιρός
ποτέ του δεν ξεχνάει
οι έρωτες τον ξέχασαν
μα ο άνεμος φυσάει !