Χίλια δίκια, χίλια δίκια έχω μετρήσει και τα είχες όλα εσύ
με κερδίσαν γιατί κράτησες εκείνα και δεθήκατε μαζί.
Πλένω τους τοίχους με λεμόνι και νερό να μη θυμίζει πια εμάς το σπίτι αυτό
μέρες τώρα με παράθυρα ανοιχτά νύχτες τώρα η μυρωδιά σου εδώ ξανά.

Δίψα για το στόμα σου πράγματα στεγνά
ο έρωτας που δεν πέρασε κάνε κάποια μέρα να περνά.

Χέρια ίδια, με τα χέρια που μ’ αφήσαν να τα γέμιζα φιλιά
φύλαξες τα δίκια σου και ας έμειναν αφύλαχτα τα πιο σημαντικά.
Τη φωνή μου έχω θάψει στην αυλή ίσως τώρα με γλιτώσει η σιωπή
χώμα ας γίνει μες στην γη παρακαλώ μη σε ζωντανέψει άλλο τραγούδι που θα πω.