Τό’ ψαξες, χάθηκες. Έκλαψες, ντράπηκες,
σήκωσες χέρια και είπες:
Πώς? Γιατί? Δεν μπορώ. Άσε με! Μη μιλάς!
Μα στο τέλος την άκρη τη βρήκες.

Ό,τι σου δίνει χαρά, φύλαξέ το γερά.
Ασ’ τις λύπες για αλλού και προχώρα.
Σου το λέει μια φωνή από μακριά (καθαρά):
Η ζωή ξεκινάει από τώρα!

Ξυπνάς, αγχώνεσαι. Σκέψεις... Φορτώνεσαι.
Νιώθεις πως πια δεν αντέχεις.
Κι όμως τα τραύματα, τα βλέπεις θαύματα,
παίρνεις ανάσα και τρέχεις.