Σα γαμπρός στολίστηκα και ήρθα να σε βρω
χτυπούσα το κουδούνι σου και ξάφνου, τι΄να δώ?
Με νάζι και χαμόγελο μου χτύπησες την πλάτη
Βολτίτσα, είπες, είχες βγει, καφέ με τον Σωκράτη.

Σαγανάκι τραγανό σου’ φτιαξα με γραβιέρα
να φας και να μ’ ερωτευτείς έστω για μία μέρα
κι ενώ έφαγες, σου άρεσε, κι είπα "Θα κάτσεις λίγο?"
με τσάκισες που απάντησες "Ευχαριστώ, θα φύγω..."

Σα Γαλάτης που’ χει πιει του δρυ'ί'δη το μαντζούνι
όταν σε δω αισθάνομαι λες κι είμαι ο Τζωρτζ Κλούνι.
Το Φέησμπουκ λέει "τι σκέφτεστε?" κι εγώ απαντάω "Εσένα"
βροχή πέφτουν τα σχόλια, δικό σου όμως κανένα.

Σα γα'ι'δούρι κουβαλώ του έρωτα τα βάρη
Δε θέλω να σε δώ ποτέ με άλλο παλληκάρι
Μπρελόκ, φωτογραφία σου, έχω για τα κλειδιά μου
και ζω για νά’ ρθει η στιγμή που θα γενείς δικιά μου.

Θέλω να με ακολουθείς παντού, όπου κι αν πάω
κι εγώ με θέρμη θα σου πω "Μωρό μου...."