Αποσοβήσαμε λοιπόν τα μανιφέστα,
είμαστε εδώ ήσουν απών και θες τα ρέστα.
Είπαμε «Ταν ή επί Τας» για όλα τα δίκια
και τώρα θέση αναζητάς κι αρχηγιλίκια.

Στάζουν τα χείλη σου χολή τα μάτια αίμα,
που αναρριχήθηκαν πολλοί και λες το ψέμα:
πως είχες φτάσει στις πηγές `κει που `ναι οι δούλοι,
κι έχει το σώμα σου πληγές για το φτωχούλη.

Βλέπω τα μάτια σου κοιτούν με απληστία,
μα είναι Βαλκάνια εδώ, δεν είναι αστεία.

Σπάσε από `δω ρε ΚΥΠατζή βρές άλλες νότες,
έχουμε αντράκια γιαλαντζί να φαν’ κι οι κότες.
Κι αν είναι ο πόνος σου βαθύς, φύγε απ’ την πόλη.
Στη γειτονιά μην ξαναρθείς, σε `μάθαν όλοι.

Σπάσε από δω, με ρουφιανιές κάνεις την πάλη,
σαν τις δικές σου τις πενιές μας παίξαν κι άλλοι.
Στο λέω βγες με το καλό, πες να σου ανοίξουν.
Κάποιοι το μάτι έχουν θολό, θα σου χιμήξουν.

Βλέπω τα μάτια σου κοιτούν με απληστία,
μα είναι Βαλκάνια εδώ, δεν είναι αστεία.