Μπροστά είναι σκοτάδι. Και πίσω είναι σκοτάδι.
και μες στη μέση για μια στιγμούλα φως.
Η γη μια βαρκούλα στο απέραντο το σύμπαν,
μια σταλιά παράδεισος σε ουράνιο ωκεανό.
Κι εδώ θα ζήσω...

Ρε συ, θά’ χει πλάκα, να γεμίσει η βάρκα
πλαστικά σκουπίδια, πετρέλαια, χημικά.
Το αύριο μου μοιάζει ν’ αναπνέει γκάζι,
από κάπου μπάζει, λιμάνι πουθενά.
Κι εδώ θα ζήσω??

Είσαι τρελαμένος? Κάν’ τα όλα λίμπα ή σκάσε και κολύμπα.
Μη μου λες για δίκαια και τέτοια παλαβά.
Σπρώξε ρε και κλώτσα! Πάρε εσύ τη δόξα.
Στην κονόμα όρμα, στο διάολο τα κουπιά.
Εδώ θα ζήσεις....

Τάχα τι γυρεύεις? Τι δεν προλαβαίνεις?
Όλα είναι δικά σου κι εσύ είσαι μοναχός.
Σαν ενα κεράκι στη μέση των αιώνων
τις τροχιές φωτίζεις προγόνων κι απογόνων.
Κι εδώ θα ζήσεις.....