Υπάρχουν και πριγκίπισσες έξω απ’ τα παραμύθια
χωρίς την πολυτέλεια να κοιμηθούν βαθιά.
Που στέκονται και αντέχουνε με μάτια ανοιχτά
και βγαίνουν απ’ το λίθαργο με ακάθινα φιλιά.

Κάποτε σ’ είχα μεσ’ τα χέρια μου αξύριστο για μέρες
και σου’ κανα παράπονα πως τάχα με πονάς.
Τα παίρνω όλα πίσω, τα νάζια και τις γκρίνιες μου
τα παίρνω όλα πίσω, μα πίσω δε γυρνάς.

Τελειώσανε και οι πρίγκιπες που δεν τα παρατάνε
δεν έχουν άσπρα άλογα και όπλα μαγικά.
Τα τέρατα και τα θεριά κάποτε τους νικάνε
τελιώσανε και οι πρίγκιπες που δεν τα παρατάνε.

Κάποτε σ’ είχα μεσ’ τα χέρια μου αξύριστο για μέρες
και σου’ κανα παράπονα πως τάχα με πονάς.
Τα παίρνω όλα πίσω, τα νάζια και τις γκρίνιες μου
τα παίρνω όλα πίσω, μα πίσω δε γυρνάς.