Πως με πληγώνει τούτη η σιωπή
πως ξημερώνει μόνο το κορμί.
Στον τοίχο με τρομάζουν οι σκιές.

Η απουσία είναι φανερή
η μοναξιά τον έρωτα αναιρεί.
Στον τοίχο με τρομάζουν οι σκιές.

Για να αντέχω κάθε βράδυ τις βροχές
ζητούσα ωραία παραμύθια να μου λες.
Βαρκούλες μού `φτιαχνες από χρυσό χαρτί
-μια νύχτα έφυγες χωρίς να πεις γιατί.

Μια καταιγίδα όλη μου η ζωή
μια ζωγραφιά στα χρώματα του γκρι.
Δε θέλω να γυρίζω πια στο χθες.

Κάνω καράβι τώρα την ψυχή
κι ας ταξιδεύει πάλι μοναχή.
Δε θέλω να γυρίζω πια στο χθες.

Για να αντέχω κάθε βράδυ τις βροχές
ζητούσα ωραία παραμύθια να μου λες.
Τα μάτια έκλεινα γινόμουνα παιδί
-τώρα τ’ ανοίγω και δεν είσαι πια εκεί.