Βαρδιάνος με βροχή στο παραθύρι
Κοιτώ που τζάμπα πήγε η ζωή
Με νύχτα και φιλιά στο ξεροσφύρι
Ήταν γραφτό να κάψω το χαρτί.

Σβήνω τη γόπα του τσιγάρου στην παλάμη
Της μοναξιάς σημάδια να μη βρουν
Καλού κακού κρατώ μια σφαίρα στη θαλάμη
Κι ας πουν ότι νομίζουνε να πουν.

Σε μπάρκο με φυλλάδιο ξενύχτη
Οι μοίρες ρίξαν άμοιρες ζαριές
Όλα μου είπαν έγιναν στη τύχη
Έχασα εγώ και κέρδισαν αυτές.

Σβήνω τη γόπα του τσιγάρου στην παλάμη
Της μοναξιάς σημάδια να μη βρουν
Καλού κακού κρατώ μια σφαίρα στη θαλάμη
Κι ας πουν ότι νομίζουνε να πουν.