Κοίταζα τον ήλιο και κρυβόμουνα
στο σκοτάδι έμαθα και ζούσα,
τ’ ονομα μου λέγαν και ντρεπόμουνα
κι ότι ήθελα δεν το μπορούσα.

Κράτα μου το χέρι και περπάτα με
μες στα μονοπάτια της αγάπης
κι όταν φοβηθώ διπλά αγάπα με
σαν την γλύκα κάποιας αυταπάτης.

'Εψαχνα να βρω φεγγάρια χάρτινα
σ΄ουρανό θαμπό χωρίς αστέρια,
κι ότι αγαπούσα πάντα άφηνα
το ξημέρωμα σε άλλα χέρια.

Κι όταν φοβηθώ διπλά αγάπα με
σαν την γλύκα κάποιας αυταπάτης.
Κράτα μου το χέρι και περπάτα με
μες στα μονοπάτια της ψυχής μου.
Κι όταν φοβηθώ σε θέλω δίπλα μου
φως για να γεμίζει η ζωή μου.