Ετούτη η νύχτα δεν έχει Θεό
θα απασφαλίσω και θα εκραγώ
ξόδεψα χρόνια κοντά στο γκρεμό
μόνο αν πετάξω νιώθω πως θα σωθώ.

Ετούτη η νύχτα μ’ αφήνει στη μέση
σκάβει πιο μέσα μου για να δραπετεύσει
έχει στοιχειώσει χειμώνες στο χρόνο
έχει αναμνήσεις και γέννες με πόνο.

Μα η καρδιά μες στο άτυχο σώμα
χτυπάει στη βροχή μια κρυφή ηλιαχτίδα
με ένα της φιλί με ξυπνάει απ το κώμα
περπατάω ναυαγός στην πιο ξένη πατρίδα.

Κι όσο ζω θα ονειρεύομαι ακόμα
μια ελεύθερη ανάσα
μια δική μου ευκαιρία
άδική μου πορεία
όσο ζω θα ονειρεύομαι ακόμα.

Ετούτη η νύχτα δε βρίσκει σφυγμό
με πληκτρολόγια με κρατάει ζωντανό
φυλακισμένο στο χρυσό της το θρόνο
αρρωστημένο για το μάταιο μόνο.

Μα η καρδιά μες στο άτυχο σώμα
κρατάει στη βροχή μια ζεστή κρυψώνα
με ένα της φιλί με ξυπνάει απ το κώμα
περπατάω ναυαγός της ελπίδας το χώμα.