Λέει πως δεν μ’ αγαπάει,
ότι με ξέχασε λέει,
μα εγώ την ξέρω καλά, άσε να λέει,
μόνο για `μένα θα κλαίει.

Ακόμα κι αν ορκιστεί
πως έχω πια ξεχαστεί,
σε μια φωτιά θα καεί, άσε να λέει,
για `μένα, αν θα χρειαστεί.

Όσο κι αν είναι μακριά μου, άσε να λέει,
μόλις ακούει τ’ όνομά μου
τρέμει σαν φύλλο που σπάει, ό,τι κι αν λέει,
ξέρω καλά μ’ αγαπάει, μ’ αγαπάει,
μ’ αγαπάει, μ’ αγαπάει.

Λέει παντού, όπου βρεθεί
πως μ’ έχει πια βαρεθεί,
μα εγώ την ξέρω καλά, άσε να λέει,
πάλι σ’ εμένα θα `ρθεί.

Όσο και να προσπαθεί
με συντροφιές να βρεθεί,
τον εαυτό της γελάει, άσε να λέει,
αφού για `μένα πονάει.

Όσο κι αν είναι μακριά μου, άσε να λέει,
μόλις ακούει τ’ όνομά μου
τρέμει σαν φύλλο που σπάει, ό,τι κι αν λέει,
ξέρω καλά μ’ αγαπάει, μ’ αγαπάει,
μ’ αγαπάει, μ’ αγαπάει.

Λέει πως δεν μ’ αγαπάει
κι ότι με ξέχασε λέει,
μα εγώ την ξέρω καλά, άσε να λέει,
μόνο για `μένα θα κλαίει.