Με τα παλιοφιλαράκια, μια φορά κι έναν καιρό,
μηχανή είχαμε στήσει δίπλα στο καμπαναριό,
σαν παιδιά της εκκλησίας, δήθεν, χαιρετάγαμε
τους κουμπάρους και τις νύφες και τα `κονομάγαμε.

Τότε, τότε που οι στρατηγοί, στην εξουσία κάναν’ κόρτε,
τότε, τότε που οι Ε.Σ.Α.τζήδες μας βαρούσανε στο φόρτε.

Στα μπιλιάρδα όλη μέρα και στα σφαιριστήρια,
μπουρδελότσαρκες, τα βράδια, σε τσαρδιά μυστήρια,
σούζες, κόντρες κι αλητεία, στο χιλιόμετρο εθνικής,
να μας κυνηγάνε μπάτσοι κι άνθρωποι της μυστικής.

Τότε, τότε που οι ρουφιάνοι κι οι χαφιέδες πιάναν’ φόρτε,
τότε, τότε που η σήμανση στοιχείων ήταν στο φόρτε.

Ο Γκαργκάνας και ο Τσίτας, η Αντριάννα κι ο Τσετσές
και ο κοσμικός, ο Γιώργος, πάντα πρωταγωνιστές,
στο Εσπέρια ή στο Λίνα, με Γκουζγκούνη αρχηγό,
βλέπαμε τρεις ώρες έργο για μια τσόντα, ένα λεπτό.

Τότε, τότε που ο Τόλης κι η Ζωίτσα κάναν’ κόρτε,
τότε, τότε που τα κλαρίνα στην TV, ήταν στο φόρτε.

Στου Ναούμ το υπογάκι, μ’ ένα διακοσάρικο,
παίρναμε Blue Jean και ρέστα ένα εικοσάρικο
και, καβάλα στις Φλορέττες, τρέχαμε στα γήπεδα
κι αρπαζόμαστε στα χέρια, έτσι, για το τίποτα.

Τότε, τότε που ο Μίμης και η Βίκυ κάναν’ κόρτε,
τότε, τότε που η Πανάθα στο Wembley, ήταν στο φόρτε.

Τότε, τότε που οι στρατηγοί, στην εξουσία κάναν’ κόρτε,
τότε, τότε που οι Ε.Σ.Α.τζήδες μας βαρούσανε στο φόρτε.