Πώς θα `θελα απόψε στα όνειρά μου να χαθώ,
το γκάζι μου να σπάσει και να φτάσει ως τα χίλια,
πώς θα `θελα απόψε στα όνειρά μου ν’ αφεθώ
και στο κλειστό παράθυρο, να μπεις από τη γρίλια.

Μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ,
και τραγουδώ,
μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ
και τριγυρνώ στα περασμένα.

Πώς θα `θελα να φύγω, να πετάξω, να χαθώ,
ένα φεγγάρι, στο Αιγαίο, να με λούσει,
ένα Φλαμέγκο, στη Σεβίλλη, να μ’ ακούσει να γελώ,
σε μια φλογέρα απ’ το Περού, να λυτρωθώ.

Μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ,
και τραγουδώ,
μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ
και τριγυρνώ στα περασμένα.

Αλλού τα όνειρα, αλλού οι αγάπες,
αλλού τα πάθη μου και η ψυχή,
έγιναν χίμαιρες και αυταπάτες,
πέτρα η καρδιά κι εγώ βροχή.

Μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ,
και τραγουδώ,
μα μένω εδώ, με μάτια σκουριασμένα ξαγρυπνώ
και τριγυρνώ στα περασμένα.

Μα μένω εδώ...