Δώσ’ μου βρε Χάρε τα κλειδιά και κάμε πως δεν μ’ είδες
να μπω να βγάλω τσ’ όμορφές κι όλους τους μερακλήδες.

Πες μου βρε Χάρε, να χαρείς στο μαύρο σου σκοτάδι
των πονεμένων οι πληγές αγιένουνε τον Άδη.