Πού να `βρω σώμα, για να σ’ αγγίξω,
όλο καλώδια και συγκολλήσεις,
σε ποια πανσέληνο να σε φιλήσω
βραχυκυκλώματα θα με διαλύσεις.

Στα όνειρα σου κρυφά μ’ αναζητάς,
όμως το χάραμα και πάλι θα με δώσεις,
στο διαφημιστικό χαμογελάς
σε μένα που σε λίγο θα σκοτώσεις.

Πέφτω απάνω σου σαν την βροχή
μ’ αγγίζω μόνο μια ομπρέλα
και συ από κάτω μοναχή,
ένα παράθυρο στην τρέλα.

Έλα;

Είμαι ένα τρένο μ’ άδεια βαγόνια,
που πάει κι έρχεται μόνο για σένα
κι από τα τόσα τα τόσα δρομολόγια,
εσύ δεν μπήκες ποτέ σου σε κανένα.

Πέφτω απάνω σου σαν την βροχή
μ’ αγγίζω μόνο μια ομπρέλα
και συ από κάτω μοναχή,
ένα παράθυρο στην τρέλα.

Έλα;