Πήρες πια την κάτω βόλτα κι άρχισες πάλι τα ίδια
για ποτό μου πες θα πάω και με ζωνουν μαύρα φίδια.
Με αγνώστους βγαίνεις πάλι δωσ’ τους το τηλέφωνο μου
να τους πως εγώ ποια είσαι κι όλα αυτά που με πληγώνουν.

Έγινε η καρδιά σου πέτρα
και έχω λάβει όλα τα μέτρα
δε θα με πληγώσεις άλλο εσύ.

Κι όλο λέω να φύγω κι όλο λέω να σ’ αφήσω
μα η καρδιά η ριμάδα μου φωνάζει γύρνα πίσω.
Είπα να ξεφύγω, είπα πως θα ξεκολλήσω
κάνω βήματα να φύγω, δύο μπρος και τρία πίσω.

Ένα Σάββατο τον μήνα χρόνο μου αφιερώνεις
δύο ώρες την βδομάδα κι αυτές να με σκοτώνεις.
Πάντα διαλογής αγάπη έδινες σ’ αυτήν την σχέση
του δικού μου χαρακτήρα του αρμόζει η πρώτη θέση.

Έγινε η καρδιά σου πέτρα
και έχω λάβει όλα τα μέτρα
δε θα με πληγώσεις άλλο εσύ.

Κι όλο λέω να φύγω κι όλο λέω να σ’ αφήσω
μα η καρδιά η ριμάδα μου φωνάζει γύρνα πίσω.
Είπα να ξεφύγω, είπα πως θα ξεκολλήσω
kάνω βήματα να φύγω δύο μπρος και τρία πίσω.