Ότι μου δίνεις, να παίρνεις
θλίψη να σέρνεις.

Άσπρη μέρα ποτέ σου, εύχομαι να μη δεις
κι απ’ τις παλιές πληγές σου, ποτέ μη γιατρευτείς.
Να `χεις στα βήματά σου, χασούρες και ζημιές
και με τα συγκαλά σου να μην είσαι ποτέ.

Δεν το περίμενα μα το φοβόμουνα
αυτό δεν ήθελα ποτέ να δω.
Δεν το περίμενα, αχ το φοβόμουνα
αυτό δεν ήθελα να φανταστώ.
Αυτό δεν ήθελα να φανταστώ.

Ότι μου δίνεις, να παίρνεις
θλίψη να σέρνεις.
Να μην πλησιάζει ποτέ θηλυκό
χαρά εσύ να μη νιώσεις και ν’ ανταμώσεις
ότι ανταμώνω αυτό τον καιρό.

Φύλλα κάτω στο χώμα, γκρίζος ο ουρανός
πληγή πάνω στο σώμα, δωμάτιο χωρίς φως.
Νύχτα χωρίς αστέρια, μαύρος ο ουρανός
ανούσια καλοκαίρια κι άσκοπος ο καιρός.

Δεν το περίμενα μα το φοβόμουνα
αυτό δεν ήθελα ποτέ να δω.
Δεν το περίμενα, αχ το φοβόμουνα
αυτό δεν ήθελα να φανταστώ.
Αυτό δεν ήθελα να φανταστώ.

Ότι μου δίνεις, να παίρνεις
θλίψη να σέρνεις.
Να μην πλησιάζει ποτέ θηλυκό
χαρά εσύ να μη νιώσεις και ν’ ανταμώσεις
ότι ανταμώνω αυτό τον καιρό