Τα σπάσαμε τελικά
χωρίς καβγάδες και δράματα
χωρίσαμε όπως λένε πολιτισμένα.

Τα σπάσαμε φιλικά
χωρίς ούτε δάκρυα και κλάματα
να ξέρεις πως μέσα βαθιά
ματώνει η καρδιά μου, ματώνει για σένα.

Να `χε ένα δρόμο η καρδιά
να τον περπατήσω πάλι,
να `χε μία πόρτα η αγκαλιά
που ν’ ανοίγει μ’ ένα χάδι.
Να `χε τ’ όνομά σου στην οδό
να `ξερες να `ρχοσουν πίσω
τώρα όμως μ’ αφήνεις μοναχό
και πως να ζήσω, πως, πως να ζήσω.

Τα σπάσαμε τόσο απλά
πως ήρθαν έτσι τα πράγματα
πρέπει να μάθω να ζω χωρίς εσένα.

Τα σπάσαμε ξαφνικά
ακόμα γίνονται θαύματα
να ξέρεις πως μέσα βαθιά
πιστεύω ακόμα, πιστεύω σε σένα.

Να `χε ένα δρόμο η καρδιά
να τον περπατήσω πάλι,
να `χε μία πόρτα η αγκαλιά
που ν’ ανοίγει μ’ ένα χάδι.
Να `χε τ’ όνομά σου στην οδό
να `ξερες να `ρχοσουν πίσω
τώρα όμως μ’ αφήνεις μοναχό
και πως να ζήσω, πως, πως να ζήσω.
πως, πως να ζήσω.