Μια μαργαρίτα έκοψα,
στον κήπο σου μια μέρα
κι εκεί, στο παραθύρι σου,
εστάθηκα πιο πέρα,
μαδώντας τα φυλλάκια της
ρωτούσα ένα - ένα,
αν μ'αγαπάς, δε μ'αγαπάς,
για να μου πει, ωιμένα.

Αχ, μαργαρίτα, αχ, μαργαρίτα,
πες, μη λυπάσαι το δικό μου τον χαμό,
αχ, μαργαρίτα, πες την αλήθεια,
εσύ που νιώθεις της αγάπης τον καημό.

Κι η μαργαρίτα σώπαινε
και δε μου απαντούσε
στέγνωσε και μαράθηκε
μα εκεί που ξεψυχούσε,
"μη με ρωτάς", ψιθύρισε
γέρνοντας το κεφάλι,
"γιατί η αγάπη που ζητάς,
αγάπη έχει άλλη".

Αχ, μαργαρίτα, αχ, μαργαρίτα,
πες, μη λυπάσαι το δικό μου τον χαμό,
αχ, μαργαρίτα, πες την αλήθεια,
εσύ που νιώθεις της αγάπης τον καημό.


Προσαρμογή για κιθάρα και εκτέλεση: Κώστας Γρηγορέας