Το γλυφό νερό θα πίνω
τ’ αλμυρό του κόσμου το νερό
ώσπου πια κι εγώ νερό να γίνω
και σαν βροχή να ’ ρθω
πάνω στις στέγες των πολλών

Τα λόγια που μου’ πες
τα πήρε ο χρόνος
και γίναν νερό
Κι εγώ που διψούσα
για λίγο από εσένα
ακόμα διψώ

Κι όπως θα κυλώ νερό απ’ τις στέγες
και θα περνώ - νερό
μέσα απ’ τα λούκια των σπιτιών
Κι όπως θα κυλώ στους δρόμους
και θα περνώ - νερό
Κι όπως θα γεννώ ποτάμια
για τον ωκεανό
έτσι κυλάει το σ’ αγαπώ